تا شد به روی دست نبی (ص) مرتضی (ع) بلند
شد رایت جلال خدا برملا بلند
--
بشنید چون که نغمه «یا ایهاالرسول» 
گردید منبری همه از پشته‌ها بلند
--
مرآت پاک لم‌یزلی، آیت جلی 
شد بر سریر دست حبیب خدا بلند
--
آیین پاک ختم رسل ناتمام بود 
گر بر نمی‌شد آن مه برج ولا بلند
--
هنگامه شد به کوری چشمان دشمنان 
شد بانگ مرحبا ز همه ما سوی بلند
--
خورشید دین، سپهر یقین، ختم مرسلین 
شد زین سبب میان همه انبیا بلند
--
تا شد به عرش دست نبی ماه عارضش 
شد این ندا ز بارگه کبریا بلند
--
تکمیل شد شریعت پاک محمدی 
چونان که گشت دین خدا را لوا بلند
--
ای مظهر صفات خداوند لایزال 
وی از تو آسمان ولایت به پا بلند
--
هرجا که بود پیکر هر ناتوان به خاک 
هر جا که بود ناله هر بی‌نوا بلند
--
هر جا که بود طفل یتیمی سرشک‌بار 
هرجا که بود شعله شور و نوا بلند
--
از بهر دستگیری آنان سپندوار 
یک‌باره می‌شد ا» ید مشکل‌گشا بلند
--
تا خانه‌زاد خود کُنَدَت کردگار پاک 
بهرت نمود خانه خود را بنا بلند
--
آهنگ «تفلحوا» چو شنیدی ز کوی دوست 
و آواز خوش چو شد ز حریم حرا بلند
--
یک‌باره دست بیعت خود را از روی شوق 
کردی به سوی شمس رُسل، مصطفی بلند
--
مدحت‌گر تو ذات جلالت مأب حق 
مدح تو کرده با سخن «هل اتی» بلند
--
پا بر حریم خانه چون بگذاری از شرف 
فریاد شوق می‌شود از بوریا بلند
--
با ذوالفقار تو همه جا آشکار بود 
دست بلند شیر خدا، «لافتی» بلند
--
ما ریزه‌خوار خوان ولای توایم و بس 
از لطف توست این که بُوَد بخت ما بلند
--
خمّ غدیر بود و به قدرت خدا نمود 
جاه و جلال آن دُر یکدانه را بلند
--
در پهن دشت ظلمت کفر و نفاق و کین 
همواره بود آیت شمس الضّحی بلند
--
باب المراد اهل جهانی و می‌کنند 
بر آستان قدس تو دست دعا بلند
--
ای نفس قدرت ازلی، - یا علی - نمای 
نخل شکوه نهضت «روح خدا» بلند
--
ما پیروان مکتب سرخ ولایتیم 
گر می‌زنیم گام سوی کربلا بلند
--
عرش خدا زغصه بلرزاند، آن زمان 
تیغی که گشت بر سر آن مقتدا بلند
--
تا مست جام توست «براتی» به روزگار سر می‌کند به عشق تو روز جزا بلند